Beschrijving
De steenmarter wordt tot 70 cm lang, staart inbegrepen, en is daarmee één van onze grotere zoogdieren. Het bijzonder lenige dier heeft maar een kleine opening nodig om ergens binnen te dringen, en is tevens een meester in het besluipen van zijn prooi, een behendige klimmer en een goede zwemmer. De steenmarter is moeilijk te onderscheiden van de boommarter.
|
Biodiversiteit
De soort dankt haar naam aan haar voorliefde voor steengroeven en rotsige hellingen. Net als houtopslagplaatsen en steenhopen worden deze echter zeldzaam waardoor de kleine rover ook huizen opzoekt. Zijn menu is afhankelijk van de plaats waar hij leeft en het beschikbare voedsel. Insecten, kleine zoogdieren, vogels, vruchten en eieren staan met stip genoteerd. De steenmarter versleept zijn voedsel vaak naar een veilige plek om het daar op te eten. Hij maakt gebruik van bosjes, heggen, bermen en taluds om zich in of langs te verplaatsen en vermijdt het oversteken van open terreinen zoals weilanden en akkers.
|
Bedreiging
De mens is de belangrijkste vijand voor de steenmarter. Voor de tweede wereldoorlog was de soort, net als de bunzing, bijna uitgeroeid in België voor zijn pels. Ook het verkeer eist zijn tol. Daarnaast is niet iedereen enthousiast met een steenmarter als logé. Zijn uitwerpselen, die hij overigens netjes op een vaste stek achterlaat, kunnen voor (stank)overlast zorgen, net als de sterk geurende stof die hij produceert om zijn territorium af te bakenen. Hij zou tevens pluimvee belagen, de dakisolatie beschadigen, de kabels van wagens of elektrische installaties doorknabbelen en voor lawaaihinder zorgen, vooral dan tijdens de voortplantings- en kraamperiode.
Vaak echter speelt zijn reputatie hem parten en worden deze problemen wat opgeblazen. Men vergeet immers dat hij een goede rattenvanger is en zo helpt om deze soort onder controle te houden. In Vlaanderen is het verboden hem te verdelgen, in Wallonië helaas niet. Hem doden heeft weinig zin, het verlaten territorium wordt meteen door een soortgenoot ingenomen.
|